pizza





Vanavond eten we met z'n drietjes en het is er een beetje ingeslopen dat we dan op de grond eten. Het kleed wordt uitgerold, we zitten in kleermakerszit met de borden op schoot, de tv mag dan wel aan en we eten pizza. Uiteraard zelfgemaakt met tomatensaus, lekker veel mozzarella, salami, olijven, paar kappertje en kaas. Ook al is onze pizza om te smullen het kan nooit tippen aan een pizza gebakken in een houtoven die wel 300 graden heet is. Ooit heb ik wel eens pizza gegeten bij Da Michele in Napels (je zegt Da Miguel), volgens kenners de op één na lekkerste ter wereld, want de lekkerste eet je bij "mama". De familie Condurro opende in 1906 haar eerste pizzeria in het hartje van Napels. Op dit moment staat daar de 5e generatie nog steeds pizza's te bakken. Je moet er wat voor over hebben om er te eten, je staat lang in de rij en als je dan eindelijk aan de beurt bent dan wordt je aan een klein tafeltje gezet. Binnen is het een Italiaanse herrie, iedereen zit door elkaar heen te gillen. De obers zijn niet al te vriendelijk en vragen op een dwingende toon of je bier of cola wilt drinken en of je de “Marinara” of  de “Margherita” wil eten.  Ze bakken er maar twee soorten pizza en inderdaad het is verrukkelijk. Het geheim is de bodem, de buffelmozzarella en de basilicum.