Vandaag de hele dag met mijn zus in het noorden van het land vertoefd. We gingen op bezoek bij onze tante Em (dat was alweer een jaar geleden) dit combineren we altijd met een bezoek aan het kerkhof in Oosterland, daar liggen veel familileden begraven. Het klinkt misschien gek maar het is zo'n mooie plek, heel rustig helemaal niet akelig...misschien wil ik er ooit ook wel eindigen.
De Michaelskek ligt prachtig mooi op een terpje, het dateert uit de vroege 12e eeuw, het heeft een lage zij-ingang, die ze ook wel het Noormannenpoortje noemen. We hadden geluk de kerk was open, twee dames waren voorbereidingen aan het treffen voor de nachtmis van morgenavond. Jammer dat we er dan niet bij kunnen zijn, volgend jaar misschien. We hebben een kaarsje aangestoken. Ik heb heel veel herinneringen aan dit kerkje. Naast de begravenissen, ben ik er als kind vaak geweest met mijn neef Jan. Hij speelde op het orgel, hij had zelfs de sleutel van de kerk. Samen gingen we naar het kerkje, klommen omhoog naar het orgel, terwijl hij speelde trok ik aan de registers van het orgel.
Wat een mooi bijzonder verhaal.
BeantwoordenVerwijderenDe herinneringen komen weer boven...