Kamer 7

Ieder gezin heeft een heleboel standaard verhalen die iedere keer weer terugkomen en waar je om blijft lachen. Meestal zijn het blunders waar je niet echt trots op bent. Zo hangt er bij ons aan de keukenmuur een sleutelhanger van een hotelkamer in Zwiterserland. Een aantal jaren geleden sliep ik met mijn moeder in een prachtig hotelletje, hoog in de bergen boven Montreux. We hadden alleen de pech dat de keuken dicht was en er helemaal niks te eten voor ons was en een hapje eten in het dal was geen optie, dat was echt te ver. We gingen met behoorlijke trek slapen. Behalve dat de keuken dicht was waren er nog meer dingen die niet klopten. Je voelde dat de leiding ontbrak en het weinige personeel wat er rond liep maar wat deed.

's Morgens bij het uitchecken werd ons een gepeperde rekening gerserveerd en of we die beneden in het dal bij een locaal bankje wilden betalen. "Oui, oui dat doen doen we, au revoir". Onderweg naar de bank besloot ik dat ik het niet zou gaan betalen. Eigenlijk voelde het op dat moment heel ongemakkelijk maar mijn besluit stond vast. Naarmate de dag vorderde moesten we er steeds harder om lachen. Totdat ik op vliegveld Geneve mijn moeder met een verschrikt gezicht de sleutel van de hotelkamer uit haar jaszak zie pakken.  

Toen begon ons geweten te knagen maar ondanks dat het hotel al onze gegevens had hebben we nooit meer iets gehoord en heb ik er een mooie sleutelhanger aan overgehouden.