Carciofi

In Italie is het artisjokkenseizoen begonnen. Overal kun je ze voor een paar cent kopen en op iedere menukaart staat de bekende Carciofi a la Giudia (gefrituurde artisjok). Persoonlijk ben ik daar niet zo dol op, veel te vet. Doe mij maar de Carciofi a la Romana. Typisch zo'n gerecht waar je naar moet vragen want het staat zelden op de kaart. Boterzacht bereidt in olijfolie, verse munt, citroen en knoflook..meer niet maar zo lekker.

Deze maand zijn er in Ladispoli en Sezze zelfs artisjok festivals. Daar zou ik wel bij willen zijn.

Een artisjok is een gek ding, het is de bloemknop van een distelsoort. De eerste keer dat ik het at vond ik het maar zo, zo. Later ben ik het pas gaan waarderen en nu eten wij het regelmatig. Lang geleden, at ik met een vriendje in Frankrijk artisjokken, hij kende het niet. Hij deed wat iedereen deed maar wist niet dat je het "haar" wat binnenin de artisjok zit niet  kan eten. Ik had hem nog kunnen inseinen maar (heel gemeen van mij) heb ik niks gezegd en bleef alleen maar kijken hoe hij die haarbal naar binnen werkte. Ik zie nog die schrik in zijn ogen en daarna het onhandige gefrummel om onopgemerkt die bal in zijn servet te verstoppen. Het spijt mij nog steeds dat ik hem niet heb gewaarschuwed.  De liefde was dan ook niet van hele lange duur.