 |
| op weg naar Utrecht, we hebben een mooie tocht voor de boeg |
 |
| en we varen Maarssen binnen |
 |
Bij de Kraaiensluis hebben we onze eerste stop, tijd voor een Oranje Tompoes |
 |
"Mama, Papa zijn we er al?" "Is dat de Dom?" nog even wachten voor de sluis en dan varen we Utrecht binnen en daar is het één groot feest |
 |
We varen door de grachten van Utrecht, we leggen de boot aan bij Lepelenburg daar is een groots kinderfestival, lekker sfeertje |
 |
Kate and Will, Will and Kate. Helaas was ik te druk om de hele ceremonie te zien maar ik was nog net op tijd voor "de kus" ...ik vond het maar een mager kusje |
 |
Vanmiddag met drie jongetjes naar Utrecht, super gezellig. Nadat we nieuwe schoenen hebben gekocht zijn we thee gaan drinken in de Dom (een van de mooiste plekjes van Utrecht)...en altijd branden we een kaarsje voor iedereen die we lief vinden. |
 |
Zo leuk, vandaag lag er een geboortekaartje op de deurmat...we krijgen nog zelden een geboortekaartje. Heerlijk binnenkort kindje knuffelen. En wat een geweldige naam!! |
 |
Het zijn de mooiste lente-avonden, als het even kan dan fietsen we na het eten een rondje door het bos. Bij het witte brugje is er altijd een verplichte stop om van de brug te plassen, daarna moeten ze nog even over het hek klimmen om achter de schapen aan te rennen...maar die laten zich niet zomaar pakken. |
 |
aan het einde van de middag gingen we naar mijn zus, die heeft een heerlijke tuin waar we lekker hebben gegeten hun huis is altijd een beetje een rommeltje maar wel heel gezellig ze heeft een liefde voor keramiek en neemt van elke reis wel iets bijzonders mee... dit allermooiste dameshoofd heeft ze meegenomen uit Sicilie |
 |
de dag begon heel vroeg en heel stil....om zes uur zaten wij met z'n viertjes al midden op het water en er was verder helemaal niemand, de wereld was van ons. Zo prachtig, het water was als een spiegeltje en om half zeven kwam de zon als een oranje balletje tevoorschijn. Midden op de plas hebben wij ons paasontbijtje gegeten, het was nog nooit zo lekker als vandaag. |
 |
| Koud water? Voor ons ja, voor de jongens nee, er moest en zou gezwommen worden |
 |
ik ben helemaal klaar voor het Paasweekend NU alleen nog maar luieren met een boek het wordt Vloed van Susan Smit, een lekker verhaal over de zee, strand en de liefde... de drie mooiste dingen |
 |
Nog een dag of wat en het is Pasen Eitjes verven, verstoppen en zoeken |
 |
in onze keukenla ligt een spannende eierattribuutje wat we alleen met Pasen gebruiken |
 |
....je zet eierknijpertje op een gekookt eitje, je knijpt erin en de tandjes breken het topje van het ei los. De grap hier in huis is waar je de knijper nog meer voor zou kunnen gebruiken. |
 |
vanmiddag bij het rondstruinen in de kringloopwinkel stuitte ik op een verzameling bijzondere souvenirs. Geen prullaria maar stenen en scherven lang geleden door iemand meegenomen van verschillende reizen. Prachtige scherven van kruiken en ik vermoed van olielampjes. Sommige stenen zaten nog ingepakt in zakjes met een heel oud labeltje eraan. Bijna had ik alles mee naar huis genomen maar wat moet ik er mee. Alleen dit mooie mannenhoofdje heb ik meegenomen, dat kon ik niet laten liggen. Ik ga mijn best doen om uit te zoeken waar het vandaan komt. |
 |
De Palmpasenstokken zijn weer prachtig, helaas zijn de broodhaantjes onderweg naar huis al opgegeten |
 |
vandaag had ik de titel "broodhaantjesmoeder" . Ieder kind mocht zijn eigen haantje maken, sommigen maakten er een soort vis van...maar ik vind ze natuurlijk allemaal even mooi |
 |
| wie maakt de mooiste Palmpasenstok |
 |
om een beetje in de sfeer te blijven van de artisjokken van Rome hoef ik alleen maar omhoog te kijken naar de lamp boven onze eettafel. De lamp die ook wel de "Artichoke" wordt genoemd is in 1958 ontworpen door de Deen Poul Henningsen. Hij ontwierp deze lamp voor een restaurant in Kopenhangen. Drie jaar geleden ontdekten wij hem op een rommelmarkt in Malmö en we waren op slag verliefd op deze lamp. We wisten dat hij bij ons in huis hoorde en nergens anders. |
 |
Vanavond de laatste kookles en ik ben zo ontzettend trots op deze groep. Deze cursisten zijn met veel moeite gestart met het bakken van pannenkoeken en pizza, iedere week ging het niveau een beetje omhoog. Vanavond hebben 6 cursusten (allemaal met een geestelijke beperking) met veel inzet en plezier een Indonesische rijsttafel gemaakt. Ze hebben de afgelopen weken heel veel geleerd, hebben plezier gemaakt, hebben elkaar beter leren kennen en vinden het allemaal jammer dat de cursus NU voorbij is. We drinken Champagne (zonder alcohol) en eten met elkaar en...ze krijgen allemaal een diploma. als dank voor mijn assistentie krijg ik deze twee kop en schoteltjes, hoe toepasselijk voor een gezin waar in de zomer alles draait om bootjes en water |
 |
Ieder gezin heeft een heleboel standaard verhalen die iedere keer weer terugkomen en waar je om blijft lachen. Meestal zijn het blunders waar je niet echt trots op bent. Zo hangt er bij ons aan de keukenmuur een sleutelhanger van een hotelkamer in Zwiterserland. Een aantal jaren geleden sliep ik met mijn moeder in een prachtig hotelletje, hoog in de bergen boven Montreux. We hadden alleen de pech dat de keuken dicht was en er helemaal niks te eten voor ons was en een hapje eten in het dal was geen optie, dat was echt te ver. We gingen met behoorlijke trek slapen. Behalve dat de keuken dicht was waren er nog meer dingen die niet klopten. Je voelde dat de leiding ontbrak en het weinige personeel wat er rond liep maar wat deed. 's Morgens bij het uitchecken werd ons een gepeperde rekening gerserveerd en of we die beneden in het dal bij een locaal bankje wilden betalen. "Oui, oui dat doen doen we, au revoir". Onderweg naar de bank besloot ik dat ik het niet zou gaan betalen. Eigenlijk voelde het op dat moment heel ongemakkelijk maar mijn besluit stond vast. Naarmate de dag vorderde moesten we er steeds harder om lachen. Totdat ik op vliegveld Geneve mijn moeder met een verschrikt gezicht de sleutel van de hotelkamer uit haar jaszak zie pakken. Toen begon ons geweten te knagen maar ondanks dat het hotel al onze gegevens had hebben we nooit meer iets gehoord en heb ik er een mooie sleutelhanger aan overgehouden. |
 |
Gelukkig kom ik in huis nog steeds dingen tegen die mij herinneren aan Rome...bijvoorbeeld dit potje Magnum Intense, in Nederland heb ik het nog niet in de schappen ontdekt. Slimme marketing, sterke uitstraling, zo'n pot kan ik niet laten staan. |
 |
| ingang van de haven met clubhuis op deze zonnige zondag gaan wij voor het eerst varen en wat was het fijn. Ik ben vandaag met een logboekje begonnen waarin ik van alles noteer...datum, tijd, mijlen, temperatuur, wie er meevaren, tochtjes, picknicks en de beste terassen langs het water. Wat zou er aan het einde van de zomer allemaal in staan? |
 |
ik wil het helemaal niet hebben over wat wij vandaag hebben gedaan en beleefd want alles is van totaal onbelang naast wat er vanmmiddag in Alphen aan den Rijn is gebeurd. Een gek heeft vanmiddag in een winkelcentrum zijn mitrailleur leeggeschoten., 6 onschuldige mensen gingen een boodschap doen en komen komen nooit meer thuis. Hoe kan zoiets? voor veel getuigen en nabestaanden zal er altijd een leven voor vandaag blijven en een leven na vandaag. |
 |
| vandaag denk ik in en om het huis in wit zomaar wat dingen in mijn buurt schuim van mijn cappucino,een uitgeblazen ganzenei (niet heel erg wit), dubbele madeliefjes buiten in een pot, melkwit badpoeder wat heel lekker ruikt |
 |
| pink ribbon golfbal, toiletrol, limited edition Nespresso luisterend naar de naam Onirio (hoe verzinnen ze het) , mini mini-cooper |
 |
| Lege bladzijden in mijn Moleskineboekje, wit potlood, nieuwe tennischoen van Mickey, een lichtschakelaar |
 |
| oortjes van mijn IPod, ornament, legoblokjes, WII controlers ik zie NU dat ik de aller aller belangrijkse witte vriend vergeten ben...de wasmachine |
 |
de ijstijd komt er aan! één mooi bolletje ijs, liefst niet te groot. bij Duikelman in Amsterdam koop je ijslepels in alle soorten en maten |
 |
In Italie is het artisjokkenseizoen begonnen. Overal kun je ze voor een paar cent kopen en op iedere menukaart staat de bekende Carciofi a la Giudia (gefrituurde artisjok). Persoonlijk ben ik daar niet zo dol op, veel te vet. Doe mij maar de Carciofi a la Romana. Typisch zo'n gerecht waar je naar moet vragen want het staat zelden op de kaart. Boterzacht bereidt in olijfolie, verse munt, citroen en knoflook..meer niet maar zo lekker. Deze maand zijn er in Ladispoli en Sezze zelfs artisjok festivals. Daar zou ik wel bij willen zijn. Een artisjok is een gek ding, het is de bloemknop van een distelsoort. De eerste keer dat ik het at vond ik het maar zo, zo. Later ben ik het pas gaan waarderen en nu eten wij het regelmatig. Lang geleden, at ik met een vriendje in Frankrijk artisjokken, hij kende het niet. Hij deed wat iedereen deed maar wist niet dat je het "haar" wat binnenin de artisjok zit niet kan eten. Ik had hem nog kunnen inseinen maar (heel gemeen van mij) heb ik niks gezegd en bleef alleen maar kijken hoe hij die haarbal naar binnen werkte. Ik zie nog die schrik in zijn ogen en daarna het onhandige gefrummel om onopgemerkt die bal in zijn servet te verstoppen. Het spijt mij nog steeds dat ik hem niet heb gewaarschuwed. De liefde was dan ook niet van hele lange duur. |
 |
dit is een schilderijtje naar mijn hart, ik val helemaal voor de kleuren en de waterige omgeving. Geschilderd in 1958, kunstenaar onbekend, te koop in een klein rommelwinkeltje in de wijk Monti in Rome. 500 euro had ik er niet voor over... voor NU maakt de foto mij net zo blij maar het zal mij niet verbazen als ik volgend jaar toch even ga kijken of het er nog is |
 |
Het is ook weer heel fijn om thuis te zijn. Harold heeft het zo goed gedaan met de jongens. Natuurlijk heb ik kadootjes meegenomen. Floyd en Mickey kregen allebei een Lazio Roma paasei. Indrukwekkend verpakt in een groot glimmend Lazio papier en helemaal spannend is dat er in het ei een kadootje verstopt zit. Het duurde dan ook niet lang of het ei werd aangebroken, buit eruit en daarna werd het ei opnieuw met veel zorg ingepakt. Toch zie ik NU dat het ei vanmiddag nog een stuk groter was. |
 |
Geen idee hoeveel kilometer we hebben gelopen, je blijft lopen want ieder straatje, ieder pleintje, ieder uitzicht vanaf een heuvel is weer anders. Lekker eten dat kunnen de Romeinen, de kunst is om een plekje te krijgen bij de beste restaurantjes , daar waar de Romeinen lunchen en dineren. We hebben inmiddels een beetje door hoe de selectie werkt en NU komen wij ook bijna altijd binnen bij die restaurantjes. Ook begrijpen wij hoe het toch kan dat je de lekkerse gerechten voorbij ziet komen die niet op de kaart staan. Dat schijnt iets te zijn tussen "noi en voi' en ook daar worden wij steeds handiger in. Volgende keer op naar Felice in Testiaccio daar is het ons niet gelukt. |
 |
Boven op de heuvel Aventino, op de Piazza dei Cavalieri di Malta is een deur met een bijzonder sleutelgat. Als je door het sleutelgat kijkt dan zie je, omlijst door bomen, de koepel van de Sint Pieter. Prachtig! Marije keek als eerste door het sleutelgat en ik hoorde alleen maar ohhhhh. |
 |
woe 31 mrt 2011 Ik ben geen fan van vliegen maar hou wel van het sfeertje op vliegvelden. Na het inchecken altijd nog even een boekje kopen, lekker luchtje spuiten of cremetje smeren. Als dat allemaal is gebeurd dan naar de bar voor een glaasje en hapje. Mensen kijken en je afvragen ..waar iedereen naar toe gaat en waarom? We houden wel de tijd goed in de gaten want op vliegveld Milaan zaten we een keer zo gezellig te kletsen en te eten dat we totaal de tijd waren vergeten. Opeens meenden we in een last call onze namen te horen...dan is het rennen, rennen, gelukkig mochten we nog net mee, deur dicht en het vliegtuig vertrok. Beetje dom. |
